Filmy Hitchcocka na lato

Hitch na Festwialu w Cannes w 1963r. (źrodło: pinterest)

Alfred Hitchcock zrealizował wiele filmów osadzonych w letniej scenerii, na tle zachwycającej przyrody lub zabytków będących swoistą mekką turystów z całego świata. Niektóre obrazy mistrza suspensu przenosiły nas w lokacje ujęte w zjawiskowe kadry rodem z prestiżowego biura podróży, zapraszając nad Lazurowe Wybrzeże, do nadmorskiego miasteczka Bodega Bay czy ikonicznej Mount Rushmore.

Hitchcockowska publiczność nie mogła jednak liczyć na spokojne wakacje. Idylliczny wypoczynek głównych bohaterów przerywały zbrodnie, intrygi oraz liczne niebezpieczeństwa jak w Złodzieju w hotelu, w którym sielankę gości luksusowych kurortów burzy złodziej klejnotów czy w drugiej wersji Człowieka, który wiedział za dużo, gdzie rodzinny wypoczynek w Maroku przerywa uprowadzenie dziecka. Jakie filmy Hitchcocka oglądać w upalne, letnie wieczory? Sprawdźcie moje propozycje!

To Catch a Thief (źródło: fanpop)

Złodziej w hotelu (1955)

Przenieśmy się nad Lazurowe Wybrzeże, wprost do francuskich kurortów, na słoneczne plaże i do krystalicznych kąpielisk otoczonych zjawiskowymi klifami... tak, to Złodziej w hotelu Alfreda Hitchcocka! Nieco lżejszy, ale doskonale skonstruowany film z wątkiem kryminalnym i nutą romantyzmu. Na ekranie podziwiamy duet ulubionych aktorów mistrza suspensu: Grace Kelly i Cary'ego Granta. Scenariusz powstał na podstawie powieści Davida F. Dodge'a, a osadzone w pięknej scenerii zdjęcia Roberta Burksa nagrodzono Oscarem.

Złodziej w hotelu to historia byłego złodzieja, Johna Robie, który zostaje niesłusznie posądzony o notoryczne kradzieże diamentów. Mężczyzna musi samodzielnie odkryć, kto stoi ciążącym na nim przestępstwem. Przy okazji nawiązuje romans z ponętną Frances, której matkę złodziej wytypował na kolejną ofiarę.

Rear window (źródło: pinterest)

Okno na podwórze (1954)

W tym filmie lejący się z nieba żar podsyca ekranowe napięcie towarzyszące zarówno podejrzeniom zbrodni, jak i uwodzicielskiej postawy bohaterki sportretowanej przez ulubioną blondynkę Hitchcocka, Grace Kelly. Rozgrywające się w upalną pogodę Okno na podwórze to intrygujące arcydzieło o samym kinie i procesie percepcji obrazu filmowego, w którym Grace partnerował James Stewart. Jego bohater to fotograf, który złamał nogę. W wyniku kontuzji Jeff nie może opuszczać mieszkania i z nudów zaczyna podglądać sąsiadów w kamienicy z naprzeciwka. Wkrótce mężczyzna nabiera podejrzeń, że jeden z nich zamordował własną żonę. Postanawia wszcząć prywatne śledztwo, w którym pomocne okażą się jego narzeczona Lisa i opiekunka Stella.

To film Hitchcocka, który doczekał się największej liczby omówień Eric Rohmer i Claude Chabrol odczytali Okno na podwórze jako film o poszukiwaniu istoty spektaklu i roli spojrzenia. Z kolei Tania Modleski zauważyła w postaci Grace Kelly feministyczne motywy - to ona jest postacią aktywną, wyręczającą uziemionego Jeffa. W wielu analizach zostaje również podkreślony wątek przyjemności czerpanej z oglądania, nawiązujący do wojerystycznego charakteru poznania. Inspiracja dla scenariusza było opowiadanie Cornella Woolricha.

Psychoza (1960)

Jak lato, to i... slasher! Psychoza Hitchcocka zapoczątkowała podgatunek horrorów o nazwie slasher i to właśnie z tego filmu pochodzi jedna z najlepiej rozpoznawalnych scen w dziejach X muzy - owiane legendą morderstwo pod prysznicem. Grozę tej sekwencji tworzą dynamiczne ujęcia tnącego ciało noża, a także wysokie dźwięki skrzypiec z kompozycji Bernarda Herrmanna, przywodzące na myśl krzyk człowieka. Za historią Psychozy skrywa się metaforyczny wymiar.

Opowieść o losach złodziejki, która ginie w przydrożnym hotelu z rąk młodzieńca uważającego się za własną matkę to faktyczny traktat o skrywanych demonach ludzkiej psychiki, największych lękach człowieka, a także motywie zbrodni i kary. Rolę symbolu pełnią tu najdrobniejsze detale jak podglądające oko Normana Batesa, wypchane ptaki czy trzypoziomowa posiadłość odwzorowująca freudowską strukturę Id, Ego i Superego. Podstawą scenariusza czarno-białego dzieła była powieść Roberta Blocha. W głównych rolach wystąpili Janet Leigh, Anthony Perkins i Vera Miles.

Zobacz też: Najsłynniejsze blondynki Hitchcocka

North by Nortwest (źródło: fanpop)

Północ, północny zachód (1959)

Wybitny przykład kina szpiegowskiego, w którym wydarzenia rozgrywają się na tle ważnych pod względem historycznym miejscach (np. Mount Rushmore), a towarzyszą im egzotyczna muzyka oraz pełne napięcia zwroty akcji. Północ, północny zachód to historia agenta reklamowego Rogera O. Thornhilla, mylnie wziętego za szpiega. Przeciwko niewinnemu protagoniście stają policja i niebezpieczni agenci, przez co zostaje on zmuszony do samodzielnej walki o oczyszczenie własnego imienia.

Główną rolę wykreował fenomenalny Cary Grant, a u jego boku wystąpili Eva Marie Saint i James Mason. Najsłynniejszą sceną filmu jest bez wątpienia emocjonujący pościg na polu kukurydzy, w którym główny bohater zostaje zaatakowany przez... samolot. Suspens w najczystszej postaci!

Człowiek, który wiedział za dużo - wersja z 1956r. (źródło:imdb)

Człowiek, który wiedział za dużo - druga wersja z 1956 roku

Rodzina lekarza Benjamina McKenna spędza z pozoru spokojny urlop w Maroku. Do czasu, gdy nieświadomie zostaje wplątana w sam środek politycznej intrygi. W jej wyniku syn McKennów zostaje uprowadzony, a bezsilni rodzice są zdani na samych siebie w próbie odnalezienia dziecka. Do historii przeszła słynna scena z Albert Hall, gdzie rozgrywają się najbardziej dramatyczne momenty tego filmu przy akompaniamencie kantaty Storm Clouds.

Była to druga wersja filmu Hitchcocka o tym samym tytule z 1934 roku, nakręcona po 22 latach z większym rozmachem i gwiazdorską obsadą z duetem Jamesa Stewarta i Doris Day na czele. Aktorka wykonała w filmie piosenkę Que Sera, Sera, którą uhonorowano statuetką Oscara.

Ptaki, 1963 (źródło: Pinterest)

Ptaki (1963)

Nadmorski klimat, pełne słońce, spokojna woda... czego chcieć więcej? Hitchcock jak zwykle w ironiczny sposób pokazuje nam, że nigdy nie jesteśmy bezpieczni, a zagrożenie może dopaść nas z najróżniejszej, niespodziewanej strony. Do pięknej miejscowości Bodega Bay przybywa równie zjawiskowa Melanie Daniels (w tej roli Tippi Hedren), podążająca śladem mężczyzny, który wpadł jej w oko podczas wizyty w sklepie zoologicznym. Wraz z przybyciem do miasteczka kobiety, w okolicy zaczynają dziać się dziwne rzeczy - społeczność obserwuje niepokojące zachowania ptaków, które atakują ludzi. Wkrótce bohaterowie stają przed śmiercionośną inwazją niebezpiecznej fauny.

Interpretacje Ptaków sięgają do apokaliptycznej wizji świata, myśli Sigmunda Freuda oraz ułomności ludzkiego poznania. To dzieło kultowe, które w niejednej osobie zaszczepiło lęk przed skrzydlatymi stworzeniami. Arcydzieło kina grozy było też jednym z pierwszych filmów katastroficznych. Powstało na podstawie opowiadania Daphne du Maurier.

Nieznajomi z pociągu Hitchcocka (źródło: imdb)

Nieznajomi z pociągu (1951)

Wakacje to czas podróży, bardzo często pociągiem... Oby nikt z nas nie spotkał współpasażera rodem z Nieznajomych z pociągu Hitchcocka! To historia nieznajomych, którzy podczas jazdy pociągiem nawiązują niezobowiązującą rozmowę. W końcu dandysowaty Bruno Anthony dzieli się z towarzyszem podróży, tenisistą Guyem Hainesem, planem morderstwa doskonałego. Proponuje mężczyźnie, aby "wymienili się" zbrodnią - on zabije uciążliwą żonę Hainesa, oczekując w zamian pozbycia się własnego ojca.

Sportowiec odbiera ów pomysł jako absurdalny żart. Nie zdaje sobie sprawy, że Bruno mówi zupełnie na poważnie. Wkrótce żona Hainesa zostaje zamordowana, a on sam znajduje się w samym środku narastających problemów. Główne role wykreowali Farley Granger i Robert Walker. Nieznajomi z pociągu to arcydzieło suspensu oparte na prozie Patricii Highsmith. Ta wielowątkowa historia ukazuje ludzką skłonność do zbrodni, a także wpisane w strukturę świata okrucieństwo.