Blondynka Hitchcocka

Kadr z Zawrotu głowy (źródło: ny-photography-diary.com) "Moim najlepszym sposobem na radzenie sobie z jakimś lękiem jest nakręcenie filmu o nim". Alfred Hitchcock był człowiekiem pełnym cudacznych fobii - miał panicznie obawiać się policji, cierpieć na ovofobię (strach przed jajkami), a w końcu bardziej powszechną przypadłość, jaką jest lęk wysokości. Reżyser nigdy nie ukrywał, że jego twórczość stanowiła dla niego pole dla przepracowania osobistych lęków i fobii. Mistrz ludzkich lęków Akrofobia mistrza suspensu spowodowała osadzenie akcji wielu jego filmów na wysokości, gdzie często toczą się zdarzenia będące punktem kulminacyjnym przedstawianej historii, jak choćby w Oknie na podwórze (1954), gdzie w kluczowej sekwencji bohater sportretowany przez Jamesa Stewarta zostaje wypchnięty przez okno. Bohaterowie Hitchcocka zwykle balansują na niebezpiecznych wysokościach , a wielu antagonistów traci życie właśnie przez upadek. Kadr z filmu Sabotaż (źródło: filmous.com) Tak dziej...

Cameo Hitchcocka - Zagraniczny korespondent (źródło: Pinterest) Alfred Hitchcock uczynił z ról cameo znak rozpoznawczy swego stylu filmowego, manifestując kontrolę nad całością dzieła. Poszukiwanie mistrza suspensu na ekranie stało się prawdziwą rozrywką dla fanów jego twórczości, a także szeroko rozpowszechnioną ciekawostką wśród miłośników X muzy. Cameo to krótki udział znanej osoby (np. aktora, muzyka) w filmie lub serialu, zwykle o charakterze humorystycznym. To swoiste "puszczenie oka" w kierunku publiczności. Zanim krótkie występy stały się wyznacznikiem stylu Hitchcocka, praktykował je m.in. D.W. Griffith czy Charlie Chaplin w dramacie Paryżanka (1923). To właśnie ich twórczość stanowiła ogromną inspirację dla samego mistrza suspensu. Cameo odnajdujemy również we współczesnej kinematografii. Reżyser Misery (1990), Rob Reiner pojawił się w epizodycznej roli pilota w swym głośnym thrillerze, a producent i scenarzysta Stan Lee występował w produkcjach Filmowego Uniwersum ...

The Trouble with Harry (źródło: themoviedb.org) Kłopoty z Harrym to wyjątkowa pozycja w twórczości Alfreda Hitchcocka - jedyna czarna komedia w jego dorobku o iście angielskim humorze. Film z debiutującą Shirley MacLaine, doskonałym scenariuszem i świetnymi zdjęciami Roberta Burksa nie tylko bawi czy zachwyca jesienną scenerią. To również ironiczna wykładnia dwóch podstawowych ludzkich popędów wyodrębnionych przez Sigmunda Freuda: Erosa i Tanatosa. Hitchcockowski humor Choć Alfred Hitchcock zrealizował niewiele komedii w ścisłym tego słowa znaczeniu, to humor towarzyszył mu praktycznie przez całą twórczość. Mistrz suspensu od wczesnych lat młodości wprost uwielbiał makabryczne żarciki i często płatał figle, o czym mogło przekonać się wielu współpracujących z reżyserem aktorów (w tym gwiazda Psychozy , Janet Leigh, na której Hitch testował zwłoki pani Bates, podrzucając je do garderoby aktorki). W większości dzieł twórcy odnajdujemy umiejętnie wplecione wątki humorystyczne czy tonac...

Alfred Hitchcock (źródło: Pinterest) Tradycyjnie Alfredowi Hitchcockowi  przypisuje się reżyserię 53 filmów fabularnych, choć jego dorobek obejmuje również współreżyserowane obrazy z początków kariery (np. Zawsze mów żonie i Kobieta przeciw kobiecie z 1923), programów telewizyjnych (m.in. rozsławione Alfred Hitchcock Przedstawia , 1955-1962) czy krótkometrażowe filmy propagandowe z czasów II wojny światowej wspierające aliantów ( The Fighting Generation , Aventure Malgache , Bon Voyage z 1944 i Watchtower Tomorrow z 1945). Za pierwszy samodzielnie wyreżyserowany film mistrza suspensu należy uznać Ogród rozkoszy (1925), choć już w 1922 roku Hitchcock pracował nad Numerem 13 - z przyczyn finansowych nie udało mu się jednak ukończyć produkcji, a wszelkie zrealizowane materiały zaginęły. Poniższa lista filmów Hitchcocka została uporządkowana chronologicznie i obejmuje jego pełnometrażowe dzieła. Filmy Hitchcocka z lat 20. Ogród rozkoszy ( The Pleasure Garden , Wielka Brytania, 19...

M jak morderstwo (źródło: bfi.org.uk) "Prostokąt ekranu musi być wypełniony emocją", mawiał Alfred Hitchcock , niedościgniony mistrz suspensu. Dramatyczna forma jednego z popularniejszych chwytów wykorzystywanych w utworach fabularnych ma za zadanie wywołać określoną reakcję emocjonalną odbiorcy. U podłoża suspensu sytuuje się moment zawieszenia, zdolność widza do antycypacji i wzmocnienie odczuwanego przez odbiorcę napięcia. Oto krótka charakterystyka jednego z najsłynniejszych chwytów filmowych - suspensu. Czym jest suspens? Suspens to zabieg obecny w wielu sztukach narracyjnych (literaturze, widowiskach teatralnych, kinie), którego zadaniem jest podtrzymanie uwagi odbiorcy . Samo słowo wywodzi się z języka łacińskiego i oznacza "zawieszenie". Chwyt ten spowalnia niejako bieg akcji, aby wzbudzić w czytelniku, słuchaczu lub widzu stan wzmożonego napięcia . Zazwyczaj towarzyszą temu poczucie niepewności poznawczej, zwątpienia, strachu czy nadziei. Można powiedzieć,...

  Audrey Hepburn mogła wystąpić w filmie mistrza suspensu. Niestety, kontrowersyjna scena gwałtu rozpisana w scenariuszu sekretnego projektu Hitchcocka, skutecznie odwiodła aktorkę od podjęcia pozytywnej decyzji, a sam film No Bail for the Judge nigdy nie ujrzał światła dziennego. Hitch, Audrey i sekretny projekt No Bail for the Judge W 1959 roku Alfred Hitchcock pracował nad nowym (jak miało się okazać - nigdy nieukończonym) projektem. Była to adaptacja powieści Henry'ego Cecila No Bail for the Judge . Produkcja miała rozgrywać się w Londynie, a główna rola kobieca przypaść w udziale Audrey Hepburn. W tamtym czasie aktorka była na szczycie za sprawą romantycznych hitów Rzymskie wakacje , Sabrina , Miłość po południu czy musicalu Zabawna buzia . Publiczność pokochała ją za prezentowaną na ekranie niewinność, wrodzoną klasę, a także naturalny styl gry, który doceniła również krytyka. Dość wspomnieć, że w 1954 roku w ręce Audrey Hepburn powędrowała prestiżowa statuetka Oscara. ...

  Hitch i Tippi Hedren na planie "Marnie" W swoich 53 filmach Alfred Hitchcock zasłynął z niezwykłej staranności w wyborze aktorów, doprowadzając ich grę do doskonałości. Do historii kina szczególnie przeszło angażowanie do ról kobiecych "chłodnych" blond piękności. Jak sam mawiał: "Blondynki najlepiej nadają się na ofiary. Są jak śnieg, na którym widać krwawe ślady stóp". Oto najsłynniejsze blondynki Hitchcocka. Anny Ondra. Czeszka, którą pokochali Brytyjczycy Czeska aktorka Anny Ondra w latach 20. i 30. ubiegłego wieku podbiła europejską kinematografię , występując m.in. w niemieckich, francuskich i angielskich produkcjach. W Wielkiej Brytanii szczególnie zapisała się na kartach X muzy za sprawą współpracy z mistrzem suspensu. U Hitchcocka zagrała w niemym dramacie Człowiek z wyspy (1929) oraz jego pierwszym dźwiękowym filmie Szantaż (1929). I choć w poprzednich niemych obrazach reżysera pojawiały się już jasnowłose aktorki (m.in. w Lokatorze , 1927)...