Zostałam finalistką Kursorów Roku 2025 w kategorii Twórczość Roku i znalazłam się w gronie TOP 10 "twórców, którzy aktywnie publikowali wartościowe treści przez co najmniej 12 miesięcy na stronie WWW lub w social mediach" jako Blondynka Hitchcocka - blog Pauli Apanowicz. Gdy jakiś czas temu uzyskałam nominację do plebiscytu organizowanego przez magazyn "GIRLBOSSKIE" i placówkę oświatową Jestem Interaktywna, już wtedy czułam ogromną radość, gdyż moje skromne pióro i aktywność zostały dostrzeżone w gronie twórców o nieporównywalnie większym (nawet milionowym) zasięgu względem mojego, co by nie mówić, niszowego bloga. Od kilku lat staram się jednak popularyzować klasykę kina i rozszerzać pasję do kina mistrza suspensu, stawiając na autentyczność, rzetelność i stały rozwój. Jestem wzruszona decyzją Jury, które zauważyło moje drobne kroki na celuloidowym szlaku w rytm miłości do X muzy.  Jury w pięknych słowach podsumowujących plebiscyt nazywa finalistów osobami, "...

Kompozytor Bernard Herrmann w hollywoodzkiej wersji Człowieka, który wiedział za dużo Alfred Hitchcock zrealizował dzieło Człowiek, który wiedział za dużo dwukrotnie, w 1934 i 1956 roku. Obie wersje – choć podobne, co do istoty ukazywanej historii – odróżnia umiejscowienie akcji, przebudowanie głównych bohaterów, a także sam styl opowieści. Seans dwóch różnych odsłon filmu okazuje się nie lada gratką dla fanów kina mistrza suspensu – w doskonały sposób ukazuje nam bowiem różnicę między brytyjskim a hollywoodzkim etapem twórczości reżysera. „Powiedzmy, że pierwsza wersja została zrobiona przez utalentowanego amatora, a druga – przez profesjonalistę”, mówił sam Hitchcock. Człowiek, który wiedział za dużo po raz pierwszy – „wersja utalentowanego amatora” Pierwotnie Alfred Hitchcock wyreżyserował Człowieka, który wiedział za dużo w 1934 roku. Określenie debiutującej wersji dzieła jako „amatorskiej” jest jednak zbyt wielkim wyrazem skromności mistrza suspensu. Pierwszy Człowiek, któ...

Alfred Hitchcock i Catherine Deneuve w 1969 roku, źródło: Pinterest Catherine Deneuve to pierwsza dama francuskiego kina o międzynarodowym uznaniu. Wciąż aktywna zawodowo aktorka przeszła do historii za sprawą pogłębionych psychologicznie, skomplikowanych i niekiedy kontrowersyjnych portretów kobiet - od prowokującej "Piękności dnia" Luisa Bunuela do wstrząsającego obrazu traumy we "Wstręcie" Romana Polańskiego. Gwiazda pozostaje również ikoną stylu i ponadczasowej elegancji. Jej wizerunek chłodnej blond piękności skrywającej pod fasadą niedostępności fascynującą osobowość i kipiącą namiętność doskonale sprawdziłaby się w roli hitchcockowskiej blondynki. Jak się okazuje, współpraca Catherine Deneuve z  Alfredem Hitchcockiem była marzeniem obojga... Gwiazda "Tristany"   spełniała wszelkie warunki, aby dołączyć do panteonu blondynek Hitchcocka : posągową urodę, charyzmę, błyskotliwość, poczucie humoru i wszechstronny talent. W połowie lat 60. wystąpiła w dzi...

Realizacja tego filmu była nie lada wyzwaniem w twórczości mistrza suspensu. Sznur jest pierwszym barwnym obrazem Hitchcocka, pierwszym dziełem, który samodzielnie wyprodukował, w dodatku stanowił on niespotykany dotąd w kinie techniczny eksperyment – tworzył bowiem pozory filmu w jednym ujęciu. Opowiedziana przez Hitchcocka historia stanowi istne studium zbrodni i mordercy, odnosi się ponadto do koncepcji nietzscheańskiego nadczłowieka. Sztuka pięknego… uśmiercania Akcja Sznura (znanego również w alternatywnym tłumaczeniu jako Lina ) rozgrywa się w całości w jednym pomieszczeniu – nowojorskim mieszkaniu Brandona (w jego roli John Dall) i Phillipa (Farley Granger). Mężczyzn łączy najprawdopodobniej nieheteronormatywna relacja, na co wskazuje w (ocenzurowanym) filmie m.in. ich wspólne mieszkanie, plany na przyszłość czy informacje o wakacyjnym wyjeździe. Brandon i Phillip pozostają pod wpływem etyki Friedricha Nietzschego i jego wizji nadczłowieka, którą opacznie odczytali w wie...

  Alfred Hitchcock w pamięci wielu fanów zapisał się przede wszystkim, jako niedościgniony mistrz suspensu i grozy, autor klasycznych thrillerów szpiegowskich oraz dreszczowców, formujących współczesny wizerunek kina. Hitchcockowski bohater to postać znajdująca się w stałym zagrożeniu, wynikającym z chaotycznej struktury świata. W swej egzystencji ponosi odpowiedzialność za czyny, których nie popełnił, musi udowadniać własną niewinność i dokonywać wyborów, które często stawiają go w obliczu moralnego dylematu. Problemy z tożsamością Podstawę filmów Alfreda Hitchcocka tworzy najczęściej motyw osoby uwikłanej w zbrodnię, której nie popełniła . Zbieg okoliczności wymaga od bohatera udowodnienia na własną rękę swojej niewinności, bowiem policja w filmach Hitchcocka stoi zazwyczaj po niewłaściwej stronie, utrudniając postaciom oczyszczenie własnego imienia. Taki wątek zdradza tematykę dzieł mistrza suspensu, która dotyczy (jak nazywa zagadnienie m.in. Krzysztof Loska) „kłopotów z ...

Z radością i wdzięcznością mogę ogłosić, że zostałam nominowana w plebiscycie Kursory Roku 2025 w kategorii Twórczość Własna za działalność pisarską wokół bloga Blondynka Hitchcocka. Serdecznie dziękuję za motywujące do dalszego rozwoju dostrzeżenie mojej aktywności na rzecz promocji klasyki kina, a zwłaszcza twórczości mistrza suspensu! To już kolejna edycja konkursu organizowanego przez magazyn "GirlBosskie" i redaktor naczelną Olę Gościniak. Ma on za zadanie wyróżnić twórczynie, ekspertki i przedsiębiorczynie - również te znajdujące się na początku swej zawodowej ścieżki. Zwieńczeniem plebiscytu będzie Gala Kursory Roku, która odbędzie się 8 grudnia w Poznaniu i zostanie poprzedzona konferencją. W kategorii Twórczość Roku, w której zakwalifikowałam się do drugiego etapu jako autorka Blondynki Hitchcocka, niezależne Jury skupi się na docenieniu autorów, którzy "aktywnie publikowali wartościowe treści przez co najmniej 12 miesięcy na stronie WWW lub w social mediach...

  „Nieznajomi z pociągu” to wybitne dzieło Alfreda Hitchcocka, które zapowiada najlepszy okres jego twórczości – lata 50. XX wieku, kiedy to światło dzienne ujrzały „Oknona podwórze” , „Zawrót głowy” czy „Północ, północny zachód” . W „Nieznajomych z pociągu” mistrz suspensu ponownie dokonuje istnej anatomii zbrodni, igrając przy tym z publicznością. Jednocześnie wyraża ludzką skłonność do zła, która w połączeniu z chaotycznym układem świata może zbudzić najmroczniejsze instynkty. Morderstwo za morderstwo „Nieznajomi z pociągu” to intrygująca opowieść o przypadkowości zdarzeń w świecie, a także mrocznych żądzach człowieka. Zawiązanie akcji tej historii stanowi spotkanie dwóch nieznanych mężczyzn w czasie podróży pociągiem. Popularnego tenisistę Guya Hainesa zaczepia niejaki Bruno Anthony, który nie kryje zainteresowania życiem osobistym sportowca. Anthony wie zadziwiająco dużo o Hainesie – o jego problemach przy rozwodzie z żoną oraz obecnym, wziętym na języki związku z córką w...